Germaine Tailleferre, Her Piano Works, Revived 1

Nicolas Horvath (piano)

Germaine Tailleferre is vooral bekend als het enige vrouwelijke lid van de Franse componistengroep die bekend staat als Les Six, en haar stijlvolle combinatie van neoclassicisme met een scherpzinnigheid en energie kan worden vergeleken met Poulenc en Milhaud. Van de boeiende Romantiek die ze tijdens haar studie schreef, tot haar sprankelende muziek voor de internationale tentoonstelling van Parijs in 1937, al deze stukken laten zien dat Tailleferre zeer centraal staat in de hedendaagse Franse muziekscene. Deze opname, door de kleindochter van de componist omschreven als ‘alsof Tailleferre deze werken zelf uitvoerde’, is het eerste van drie delen met de volledige pianomuziek gespeeld door Nicolas Horvath.

Tailleferre:
 Au pavillon d'Alsace
 Berceuse
 Exercice d'harmonie (Chant donné par Florent Schmitt)
 Fandango
 Fleurs de France - Suite
 Hommage à Debussy
 Impromptu
 Marche funèbre for Piano
 Pas Trop Vite
 Pastorale Amazone
 Pastorale in A Flat
 Pastorale in C
 Pastorale in D
 Pastorale Inca
 Romance
 Sicilienne
 Sous le rempart d'Athènes
 Suite dans le style Louis XV
 Tres Vite

Lambert, M:
 Airs a 1-4 parties

Mazzocchi, D:
 La Catena D’Adone

Monteverdi:
 Il ritorno d'Ulisse in patria

Philidor, F-A:
 Sancho Pança

"Germaine Tailleferre (1892-1983), bekend als het enige vrouwelijke lid van de ‘Groupe des six’, liet een groot oeuvre na voor haar instrument. Met zijn titel wijst de Franse pianist Nicolas Horvath erop dat veel hiervan na haar dood verloren is gegaan of in vergetelheid geraakt. Qua stijl sluit Tailleferre aan bij het neoclassicisme en haar schrijfwijze is over het algemeen vrij conventioneel. Toch experimenteerde ze wel met afwijkende harmonieën, zoals in de onverwachte modulatie naar B-groot in haar Romance uit 1913. In haar aan Milhaud opgedragen Pastorale in D en sprankelende Hommage à Debussy herkennen we bitonale elementen, waarin twee toonsoorten op elkaar lijken te botsen. Haar liefde voor oude muziek klinkt door in de 24 Petites ouvertures d’airs anciens, uitgewerkte transcripties van de becijferde bas van werken van zulke uiteenlopende componisten als Lully, Pergolesi, Monteverdi en Scarlatti. Haar eigen Suite en Style Louis XV illustreert haar uitstekende beheersing van het barokke contrapunt. De achtdelige cyclus Fleurs de France haakt in zijn charmante eenvoud aan bij volksmuziek. Het album biedt een mooi overzicht van haar pianowerk, al zou je willen dat Horvath af en toe wat minder stevig in de toetsen grijpt."
Klassieke Zaken Magazine 2&3-2022