Symphonic Poems

Orchestre National de Lille, Jun Märkl

Hoewel Berlioz en, in mindere mate, Franck symfonische gedichten schreven, is het Saint-Saëns die grotendeels wordt gecrediteerd voor de introductie van het genre in Frankrijk. Een breed orkestraal palet en ontroerende reserves van drama worden gebruikt om de jeugdige vermetelheid en dood van Phaéton op te roepen, de ultieme triomf van deugd over plezier in La Jeunesse d'Hercule ('De jeugd van Hercules'), en Hercules' straf, wol spinnend terwijl hij gekleed is als een vrouw, voor de 'onopzettelijke moord' op een van zijn gasten, in Le Rouet d'Omphale ('Het spinnenwiel van Omphale'). De altijd populaire Danse macabre is een griezelige voorstelling van de Dood die een dans speelt op zijn viool op een tombe op een kerkhof, omringd door skeletdansers.

Saint-Saëns:
 Danse macabre, Op. 40
 La jeunesse d'Hercule, Op. 50
 Le Rouet d'Omphale, Op. 31
 Marche héroïque, Op. 34, R. 168
 Phaéton, Op. 39
 Sarabande et Rigaudon, Op. 93

"Saint-Saëns is on colourful form in this likeable disc."
BBC Music Magazine - March 2018 ****

"There is no mention of the soloist [in Danse macabre], though it is presumably Fernand Iaciu, long-standing leader since 1984, who cuts an elegant balance between demonic aggression and sweetness…My favourite of the four is Phaéton…Märkl is fleet-footed, with delicate lightness to the harp and strings after the brassy introduction, woodwinds chattering vividly as the wild horses gallop away."
Gramophone Magazine - March 2018