Violin Concertos

Tobias Feldmann (violin) & Orchestre Philharmonique Royal de Liege, Jean-Jacques Kantorow

Als telg uit een muzikale familie werd Einojuhani Rautavaara met talent geboren, en onmiddellijk na zijn middelbare school studeerde hij piano en compositie in Helsinki. Maar het was Jean Sibelius die het grote potentieel van de jonge Rautavaara onderkende en hem in 1955 een studiebeurs bezorgde. Zo behoren vandaag zowel de mecenas als de gesponsorde tot de absolute compositorische capaciteiten van Finland. In zijn tweede opname voor ALPHA CLASSICS wijdt Tobias Feldmann zich aan de twee vioolconcerten van Sibelius en Rautavaara, die niet alleen opvallen door hun immense virtuositeit, maar ook onbetaalbare Finse repertoirejuweeltjes zijn.

Rautavaara:
 Violin Concerto

Sibelius:
  Violin Concerto in D minor, Op. 47

"Wellicht herinnert u zich de Duitse violist Tobias Feldmann nog wel: in 2015 behaalde hij de vierde prijs op de Koningin Elisabethwedstrijd. Ondanks die ‘maar’ vierde prijs, werd hem toen door de critici een grote carrière voorspeld, en kijk, ze kregen gelijk. Op deze nieuwe cd, zijn tweede voor het label Alpha, wordt hij begeleid door het uitstekende Orchestre Philharmonique Royal de Liège o.l.v. Jean-Jacques Kantorow. De ervaren, 73-jarige Kantorow, een Fransman van Russische afkomst, is zelf een voortreffelijk violist, die in de jaren 1980 zijn solistencarrière succesvol uitbreidde met het dirigentschap. De cd biedt een ongewone, gedurfde, maar in feite erg logische combinatie van twee Finse vioolconcerto’s. Dat van Jean Sibelius is intussen, o.a. dankzij de Koningin Elisabethwedstrijd, genoegzaam bekend. Toen aan Sibelius in 1955 werd gevraagd een beurs toe te kennen aan een veelbelovende jonge Finse componist, koos hij zonder enige twijfel voor Rautavaara. En die beurs liet Rautavaara toe te gaan studeren aan de Juilliard School in New York, de stad die hem uiteindelijk de inspiratie voor zijn vioolconcerto zou bezorgen.

Einojuhani Rautavaara (1928-1916) voltooide zijn tweedelige vioolconcerto in de jaren 1976-77. Het werk begint met een rustige cantilene in het hoge register van de viool, die wel doet denken aan de eerste bladzijden van het eerste vioolconcerto van Prokofjev. Een geweldige climax in het orkest zorgt voor een stemmingswissel; de componist sprak zelf van een reis in klanken. Na een periode van relatieve kalmte, speelt de solist intense akkoorden tegenover vogelroep-achtige versieringen op de solo fluit. Welluidende klankgolven leiden naar een grillige, begeleide cadens, waarna de sfeer zachter en gemoedelijker wordt. En dit deel dooft zachtjes uit met de terugkeer van het openingsidee. Het tweede deel zet in met een strijd tussen de viool, de koperblazers en de percussie-instrumenten. Er is een virtuoze cadens (waarin de solist wordt gevraagd te improviseren) en een drukke finale die een eerbetoon brengt aan “de eindeloze stroom van lawaai van Fifth Avenue.”

Tobias Feldmann speelt beide concerto's met een vlekkeloze intonatie, een grote emotionele beheersing, een ogenschijnlijk moeiteloze virtuositeit en vooral met een grote artistieke rijpheid. De toon die hij produceert op zijn Niccolo Gagliano-viool is rijk, diep, gewoonweg prachtig. O.l.v. Jean-Jacques Kantorow lijkt het Orchestre Philharmonique Royal de Liège zichzelf te overklassen, met opmerkelijke bijdragen van de houtblazers en de percussiegroep (in Rautavaara).

Heerlijke en fraai uitgebalanceerde opname ook, gemaakt in de uitstekende akoestiek van de Salle Philharmonique van Luik!"
Bart Tijskens - Klara's oordeel ****