Liszt: Etudes D'execution Transcendante

Boris Giltburg (piano)

Boris Giltburg won zowel de Prijs van de Critici als de Publieksprijs op het befaamde Concours Reine Elisabeth in Brussel, waar musici als Emil Gilels en David Oistrakh ooit in de bloemetjes werden gezet. Hij wordt beschouwd als een van de interessantste pianisten van onze tijd en heeft, vooral met zijn Rachmaninoff-opnamen, laten zien dat hij in staat is om zelfs voor gevestigd repertoire nieuwe wegen te vinden, die hem tot een moderne referentie voor hypervirtuoos repertoire hebben gemaakt. "Hypervirtuos" is zeker het juiste sleutelwoord voor Liszts "Études d'exécution transcendentante", die deel uitmaken van het befaamde programma van iedere grote pianovirtuoos.

Liszt:
 Transcendental Studies, S139 Nos. 1-12
 Concert Paraphrase on Rigoletto, S.434 after Verdi's opera
 La leggierezza - Étude de concert No. 2, S144
 Three Concert Studies, S144/R5: Un lamento; La leggierezza; Un sospiro

"It would be hard to imagine a more complete translation of virtuosity into poetry, the fiendish difficulties seized on as pure expressive bonus, so that one is aware of them as novel texture, never as wilfulness. Giltburg provides splendid liner notes, too"
Sunday Times - 13th January 2019

"In 2013 won Boris Giltburg de Koningin Elisabethwedstrijd en oogstte hij veel succes met de cd Romantic sonatas. Een van de troefkaarten daarop was een intense uitvoering van de grote sonate van Liszt. Erna verschenen al even luid bejubelde cd’s met muziek van onder meer Schumann, Sjostakovitsj en Rachmaninov, maar nu zet Giltburg zijn Liszt-avontuur voort met diens Études d’exécution transcendante. Nog meer dan in de sonate, die in dit opzicht subtieler is, zijn de duivelse technische moeilijkheden in de twaalf etudes evident. De razende vaart van de notenlawines, de halsbrekende acrobatiek zonder valnet, de flitsend gehamerde octaven: het is allemaal op het karikaturale af. Ook in de handen van Giltburg slaan de vlammen zowat uit de vleugel bij al het pianistisch geweld, maar hij weet zelfs van de notenrijkste etudes nog muziek te maken. Behalve over een geweldige techniek beschikt hij ook over een fijn genuanceerde aanslag en een soepel ritmegevoel, hoewel hij het rubato soms wat overdrijft. Veel ah’s en oh’s van bewondering passen eveneens bij de werken die de twaalf etudes in- en uitluiden, de Rigoletto-parafrase en de etude La leggierezza. Schaamteloos genieten van Liszt: laat dat maar aan Boris Giltburg over."
Klassieke Zaken Magazine 2-2019