String Trio/Piano Quintet

Vilde Frang (violin), Barnabás Kelemen (violin), Lawrence Power (viola), Nicolas Altstaedt (cello), Alexander Lonquich (piano)

Twee hoogtepunten

Het in 1981 door Gidon Kremer opgerichte Lockenhaus Chamber Music Festival is een van de meest gerenommeerde en interessante festivals in zijn soort in Europa. Kenmerkend is het concept, dat gebaseerd is op muzikale uitwisseling in een intieme setting. Sinds 2012 is cellist Nicolas Altstaedt artistiek directeur van het festival en zet hij de erfenis van Kremer voort. ALPHA CLASSICS brengt nu in samenwerking met het festival de eerste opname uit, die twee buitengewone hoogtepunten bevat: Bartóks Pianokwintet, dat veel te weinig wordt gehoord, met een uitstekende bezetting (waaronder Alexander Lonquich en Vilde Frang) en het Strijktrio van Sándor Veress, een leerling van Bartók.

Bartók:
 Piano Quintet

Veress:
 Trio for Strings

"Bartók’s Piano Quintet summons Brahms and Strauss as obviously influences…I think it fair to say that Kelemen, Frang, Katalin Kokas, Altstaedt and Alexander Lonquich sell this lovable product of youthful creative excess more securely than any oft heir predecessors on disc…But what makes this CD unmissable is the Veress Trio, a masterpiece and a performance to match. I’ve already pencilled it in as a contender for next year’s Gramophone Awards."
Gramophone Magazine - October 2019

"Cellist Nicolas Altstaedt is de drijvende kracht achter deze cd. Sinds 2011 is hij leider van het Kamermuziekfestival Lockenhaus, waar eerder Gidon Kremer de scepter zwaaide. In het afgelegen Oostenrijkse oord rijpen veel ideeën en dit is er een van: onbekende muziek van Sándor Veress en Béla Bartók. Het Strijktrio van Veress doet verbazen: je rolt van dodecafonie in folklore en van strenge polyfonie in improvisatie. Dat hybride karakter intrigeerde Altstaedt, en we begrijpen waarom. Zijn eigen partij trekt de aandacht en bepaalt mede het complexe stemmenweefsel. Sterker nog: je hebt het gevoel dat de zwoele cello de violen en de altviool steeds op sleeptouw neemt. Met name het  onbestemde, melancholieke openingsdeel, dat slechts incidenteel een tonaal houvast biedt, doet je huiveren. Dit eigentijdse idioom contrasteert met dat van de jonge Bartók, wiens Pianokwintet uit 1904 aan authentiek-Hongaarse folkloristische zigeunermuziek doet denken. Jong was hij nog toen hij dit schreef, drieëntwintig, en blijkbaar gefascineerd door de kamermuziek van Brahms, wiens uitbundige ritmes volop herkenbaar zijn, vooral in Scherzo en Finale. Ongebreideld speelplezier is het wat je hier ervaart. De musici die Lockenhaus bevolken, kennen elkaar blijkbaar van haver tot gort, want ze maken er een prachtige voorstelling van."
Klassieke Zaken Magazine 5-2019

"For me, Veress’s trio is the heart of this disc. There have been four previous recordings, none of which I’ve heard, but I can’t imagine a more inspired performance; these three play as if they love the piece and have known it for some time."
Fanfare - March/April 2020