Symphony No.7/Ode To a Nightingale/Piano Concerto

Inna Galatenko (soprano), Oleg Bezborodko (piano), Marija Grikeviciute (piano) & Lithuanian National Symphony Orchestra, Christopher Lyndon-Gee

Valentin Silvestrov's ongrijpbare postmoderne stijl is rijk aan nostalgie naar de verloren muziek van een nauwelijks herinnerd verleden, vol schoonheid en spiritueel verlangen. Ode aan een nachtegaal is een meesterlijk antwoord op Keats' onsentimentele bespiegeling over de menselijke sterfelijkheid. Het staat in contrast met de schoonheid en de aangrijpende intimiteit van Cantate nr. 4 en het resonerende sentiment van het begeleidende werk, het Concertino. Stijfheid tegenover elegische melancholie zijn de gemeenschappelijke kenmerken van Moments of Poetry and Music en de Zevende Symfonie - een belichaming van Silvestrov's dubbele muzikale aard - angst en tederheid. Het Litouws Staats Symfonie Orkest, dat al lang bekend is met Silvestrovs muziek, is de ideale klankkast voor deze muziek, aangezien veel Baltische componisten, zoals de Est Arvo Pärt, benaderingen volgen die vergelijkbaar zijn met die van Silvestrov.

Silvestrov:
 Symphony No. 7
 Cantata No. 4
 Moments of Poetry and Music
 Ode to a Nightingale
 Piano Concertino

"He’s 83 and still writing. Listen up now...The record premiere of his 7th symphony, conducted in Lithuania by Christopher Lynton-Gee, is augmented by three little-known works, each of gripping fascination...the 2003 symphony walks us through the mountains of Mahler’s Ninth – an identifying quotation on the opening page – into the beckoning void of his unfinished Tenth...It’s half-tribute, half-commentary on late Mahler and the Lithuanian National Symphony Orchestra perform as tautly as any Mahler I have heard from the Vienna Philharmonic."
Norman Lebrecht - The Critic - 13th September 2020

"Valentin Silvestrov (1937) is weleens omschreven als een kruising tussen Arvo Pärt en Anton Webern. En dat is afgaande op de cd met onder andere Ode to a Nightingale voor sopraan en orkest en de Zevende symfonie een rake typering. De Oekraïense componist is niet huiverig om min of meer moderne harmonieën en melodieën te schrijven. Deze weet hij te ‘verzachten’ met repetitieve structuren en plotseling weldadig aandoende tonale elementen. Het doet zijn werk klinken ‘als een lang, liefdevol, melancholisch vaarwel voor een cultuur die voor vele generaties een gegeven was’, zoals dirigent Christopher Lyndon-Gee in de liner notes opmerkt. Inderdaad gaan romantiek, typerende Sovjetmuziek, haast filmische minimaltendensen en het postmodernisme van de laatste decennia op een aanstekelijke wijze hand in hand in werken als de Cantate no. 4, het Concertino voor piano en klein orkest, Moments of Poetry and Music en de Zevende symfonie. De werken, bijna allemaal cd-premières in deze vorm, krijgen de best denkbare uitvoering van sopraan Inna Galatenko, pianist Oleg Bezborodko en het Lithuanian National Symphony Orchestra. En wie het Concertino of de Zevende symfonie hoort zal merken dat vooral deze werken nog lang na blijven gonzen in het muzikale geheugen."
Klassieke Zaken Magazine 5-2020