Latino (2012)

1. Piazzolla - Libertango (with short intro) 
2. Morel - Danza brasilera 
3. Villa-Lobos - Prelude No. 1 in E minor 
4. Dyens - Tango en skaï 
5. Gardel - Por una cabeza 
6. Cardoso - Milonga 
7. Barrios Mangoré - Un sueño en la floresta 
8. Brouwer - Un día de noviembre 
9. Farrés - Quizás, quizás, quizás 
10. Sávio - Batucada 
11. Villa-Lobos - Mazurka-Chôro 
12. Piazzolla - Oblivion 
13. Ponce - Scherzino mexicano 
14. Ponce - Chanson. Andante 
15. Rodríguez - La cumparsita 
16. Barrios Mangoré - Una limosna por el amor de dios 

Zijn eerste cd ‘Mediterraneo’ was goed voor de “Young artist of the year award” van Gramophone. Met ‘Latino’ laat gitarist Miloš Karadaglic horen dat hij werkelijk de nieuwe held is van de wereld van zes snaren. De Montenegrijnse musicus stijgt volledig boven het instrument uit en betovert zijn gehoor met pure muziek. Zo past zijn gitaar naadloos bij de Latijns-Amerikaanse geest en is het nauwelijks voor te stellen dat de muziek van Barrios, Brouwer en Villa-Lobos ooit anders kan klinken.

"Op de muziekschool werd de gitaarles van Miloš van het begin af aan bloedserieus benaderd: ‘Vinger voor vinger werd ik op de klassieke manier onderwezen. Dat vond ik wel een teleurstelling. Maar al gauw werd duidelijk dat ik heel muzikaal was en veel talent had voor gitaar. Mijn vader vond dat een grote verantwoordelijkheid. Hij kocht een plaat voor me, waarop de legendarische gitarist Andrès Segovia Asturias van Albéniz speelde. Toen ik dat prachtige stuk hoorde, dat grappig genoeg aanvankelijk voor de piano is geschreven, was ik meteen verkocht. Vanaf dat moment heb ik keihard gewerkt, om als klassiek gitarist een zo hoog mogelijk niveau te bereiken.’ De gitaar voerde Miloš Karadaglic via Parijs en Italië naar Londen, waar hij in 2004 met de First Class Honours afstudeerde bij gitarist Michael Lewinn aan de Royal Academie of Music. Het jaar daarop ontving hij de ‘Julian Bream Prize’ uit handen van de oude maestro zelf. Er volgden nog  meer prijzen en  talloze  solorecitals in Europa en Azië, waarna Deutsche Grammophone de jonge gitarist in 2011 een exclusief contract aanbood. ‘Je zou kunnen zeggen dat in mijn debuutalbum Mediterráneo de zang centraal staat, terwijl het bij mijn nieuwe cd Latino meer draait om de Zuid-amerikaanse dansritmes van uiteenlopende componisten als Piazzolla, Villa-Lobos, Cardoso, Barrios Mangoré, Rodríguez en Ponce. Want net als van zingen houd ik van dansen. Als ik vrij ben en een paar glazen wijn op heb, ga ik graag met vrienden uit dansen. Ook de zee is voor mij een grote inspiratiebron. Belangrijk is dat de muziek die je uitvoert je raakt en een bepaalde energie in je oproept, die je zo eerlijk mogelijk moet zien over te brengen. Ik speel gitaar zoals ik me voel. Voor mij is oprechtheid het allerbelangrijkste. Dat maakt je kwetsbaar, want als je je open opstelt kunnen mensen dat waarderen of juist niet, en dan steken ze een mes door je ziel. In die zin ben ik misschien wel een beetje masochistisch.’ De hectiek van zijn solistenbestaan, vindt Miloš vooralsnog vooral opwindend: ‘De kunst is de balans te bewaren tussen je geest, je lichaam en je ziel. Mij kost dat weinig moeite waarschijnlijk omdat ik zo van muziek houd. Naast het op peil houden van mijn techniek, ben ik voortdurend op zoek naar nieuw repertoire en nieuwe klankkleuren. Eenzaam voel ik me nooit, want er is zoveel mooie klassieke muziek voor gitaar geschreven. Omdat gitaar ook het belangrijkste instrument in de popmuziek is, kan ik heel veel mensen bereiken. Het is mijn missie om met mijn gitaar een brug te slaan tussen pop en klassiek.’"
Klassieke Zaken Magazine

"...Het technische niveau is opnieuw verbluffend, Milos’ gitaarspel is bovendien helder als een bergbeek..."
de Telegraaf